Stwardnienie rozsiane, a opiekunki

Rynek pracy dla opiekunek osób starszych w ostatnich latach znacznie się rozwinął. Nie zawsze jednak podopiecznych można nazwać seniorami. W przypadku części osób wymagających opieki, problemy zdrowotne znacznie ograniczają ich samodzielność, pomimo młodego wieku. Stwardnienie rozsiane jest jedną z takich chorób.

Stwardnienie rozsiane, zwane również od łacińskiej nazwy SM lub MS, jest chorobą dotykającą głównie osoby w wieku od 20 do 30 lat. Z tego względu potencjalnych podopiecznych nie można raczej nazwać seniorami. Choroba ta częściej spotykana jest u kobiet, niż mężczyzn. Przyczyny stwardnienia rozsianego są częściowo niejasne i na pewno nie należą do spójnych. Tkwić mogą w genach lub w tzw. czynnikach środowiskowych (np. dieta, ruch, tytoń, niedobór witaminy D). MS zalicza się też do chorób autoimmunologicznych, co oznacza, że wynika z niekorzystnego działania naszego własnego układu odpornościowego na nasz układ nerwowy.

Stwardnienie rozsiane charakteryzuje się różnym przebiegiem. Może mieć np. formę postępującą lub nawrotów i remisji. U każdego chorego występować mogą różne objawy. Mogą mieć także różny stopień nasilenia i częstość nawracania. Zaburzenia związane z MS są jednak dość charakterystyczne: utrata czucia, niedowład, częste upadki czy zaburzenia wzroku. Chory na stwardnienie rozsiane może mieć także pewne problemy emocjonalne, ze względu na uszkodzenie układu nerwowego.

Często ze względu na komfort i bezpieczeństwo chorego, do dyspozycji opiekuna lub opiekunki jest wiele ułatwień, umożliwiających sprawną pomoc podopiecznemu, np. wózek inwalidzki czy podnośnik. W przypadku opieki nad chorym na stwardnienie rozsiane, ważne jest zapewnienie mu odpowiedniej i dostosowanej do możliwości aktywności fizycznej. Ważne jest też zapewnienie możliwie najbardziej normalnego życia, co wiąże się z aktywizacją i dostosowaniem warunków domowych do stanu podopiecznego. Ze względu na dość młody wiek chorych, są oni często osobami współpracującymi, co jest bardzo cenne z punktu widzenia opiekunek.

Praca opiekunki w Niemczech, podobnie do wyżej opisanej choroby, nie jest jednolita. Jak widać, czasem nie można nawet patrzeć na podopiecznych przez pryzmat wieku. Opieka nad osobą chorą przebiegać może w wielu przypadkach podobnie, warto jednak mieć na uwadze, że część zaburzeń zdrowotnych spotykać może osoby, których nie można nazwać „seniorami”.

Powrót