Strategia

W lekcji drugiej dowiedzieliśmy się, że niemieckie rzeczowniki, czyli nazwy przedmiotów i osób, mają swoich towarzyszy: der (=ten), die (=ta) oraz das (=to). Są to rodzajniki określone. Bardzo często przed rzeczownikami zobaczymy/usłyszymy jednak takie słówka jak „ein” czy „eine”. Oznaczają one, że mówimy o czymś po raz pierwszy, że mówimy o rzeczy mało konkretnej, jakiejś jednej z całego zbioru tych rzeczy na świecie.

Jeśli powiemy: „Das ist ein Auto.”, to mam na myśli: „To jest jakieś (jedno) auto”. Wskazujemy na rzecz, którą ludzie tak właśnie nazywają.

Jeśli powiemy: „Das ist das Auto.”, to mam na myśli: „To jest właśnie to auto.” Wskazujemy na rzecz dla nas bardzo konkretną, właśnie o tym samochodzie mówiliśmy, marzyliśmy itp. Coś co jest już określone słówkiem der – die – das, musi być w danej chwili bardzo konkretne, mieć swoją cechę (np. kolor, cenę itp.).

Tak więc:

der Tisch / ten stół ein Tisch / jakiś stół
die Rose / ta róża eine Rose / jakaś róża
das Haus / ten dom ein Haus / jakiś dom
die Rosen / te róże Rosen / jakieś róże

A jeśli nie znamy słówka po niemiecku, zapytamy:

Wie heißt das auf Deutsch? /wi hajst das ałf dojcz/
A jak to się nazywa po niemiecku?

Wskazówka:

Słówko ein/eine jest też ważne i z innego powodu – to na nim bazuje niemieckie zaprzeczenie rzeczownika. Jeśli chcę powiedzieć „to nie jest stół”, „to nie jest dom”, „to nie jest róża”, „to nie są róże” do „ein/eine” dostawiam literkę „k” i mówię:

Das ist kein Tisch. /das ist kajn tisz/
Das ist kein Haus. /das ist kajn hałs/
Das ist keine Rose. /das ist kajne roze/
Das sind keine Rosen. /das zint kajne rozen/

Ćwiczenia